جایگاه فرش به عنوان عنصر هویت بخش در هتل های ایرانی

در سال های اخیر، دغدغه های تجاری فرش، سبب غافل ماندن از بعد فرهنگی- هنری آن شده است؛ تا جایی که ارزش های فرهنگی-هنری فرش به درستی شناسانده نشده است؛ چرا که در بیشتر منازل امروز ایرانی، به فرش، فقط به عنوان یک کف پوش تزئینی نگاه می شود تا جایی که هر کف پوشی با هر طرح و رنگی، حتی غیر ایرانی می تواند جایگزین آن شود. شاید یکی از بهترین راه هایی که می توان از طریق آن ارزش های فرهنگی-هنری فرش را بازشناخت، وارد کردن آگاهانه ی فرش به عرصه ی صنعت توریسم باشد؛ یعنی در یک نگاه متفاوت، می توان در شناختن و شناساندن وجوه فرهنگی فرش از هتل های ایرانی یاری جست. به عبارت دیگر فرش می تواند در معماری و معماری د اخلی یک هتل ایرانی، فراتر از یک کف پوش مطرح شده و به فضای حاکم بر هتل، رنگ وبویی ایرانی ببخشد. اما به راستی فرش ایرانی دارای چه ویژگی هایی است؟ و چگونه می تواند علاوه بر داشتن نقش تزئینی در هتل ها، عنصر شاخص فرهنگ و هنر ایرانی یا حتی قوم خاصی از اقوام ایرانی باشد؟ در این پژوهش پاسخ گویی به این مساله در سه فصل در پی گرفته می شود که در فصل اول با عنوان «ویژگی های فرش ایران» به شناخت اجمالی فرش ایرانی و انواع آن بر اساس مناطق بافت، جامعه ی بافت، طرح و نقش و اندازه ها پرداخته شده است. پس از آگاهی از ویژگی های فرش ایرانی، در فصل دوم با عنوان «ویژگی های هتل های ایرانی از منظر معماری داخلی»، به پیشینه ی تاسیسات اقامتی در ایران، هتل و انواع آن و صنعت توریسم پرداخته می شود. اما مسئله ی مهم در این بخش ایرانی نامیدن یک هتل است که برای ورود به این بحث ابتدا به تعریف معماری و معماری داخلی و دکوراسیون پرداخته می-شود تا بتوان هتل را از منظر معماری داخلی بررسی نمود. پس از آن، یک هتل، در بحث القای هویت ایرانی، مانند دیگر بناهایی پنداشته می شود که در معماری معاصر ایران، با بحران هویت روبرو هستند و بدین ترتیب در نگاهی گسترده تر، به مساله ی إلقای هویت ایرانی به معماری دوره ی معاصر ایران، از دیدگاه های مختلف پرداخته شده است. سپس هتل عباسی اصفهان، که با زنده نمودن یک کاروانسرای قدیمی، به عنوان نمونه موفقی که از فرش ایرانی برای حفاظت از اصالت و جایگاه فرش و هویت بخشی به معماری داخلی استفاده شده است، معرفی می شود. در فصل سوم با عنوان «جایگاه فرش در القای هویت به هتل های ایرانی»، پس از بیان مفهوم هویت در بحث ارتباط فرش با هویت ایرانی، تنها به بیان مولفه های فرهنگ و هنر ایرانی پرداخته شده و از میان این مولفه ها به یافتن دو ارتباط؛ یکی، ارتباط فرش با آیین های ایرانی و دیگری، ارتباط فرش با معماری ایرانی پرداخته شده است تا مشخص شود که فرش در زمره ی هنر ایرانی است و می تواند فرهنگ و هنر ایرانی را القا نماید. سپس، ارزش فرش در حال حاضر، در صنعت توریسم ایران و هتل های ایرانی و نیز جایگاهی که می تواند در این هتل ها به عنوان عنصر هویت بخش داشته باشد معرفی شده است.